Azad

Azad isminde bir çocuğun babasının ölümü üzerine annesiyle birlikte İstanbul’a göç ettikten sonra yaşadığı hayata odaklanıyor. Anne, gündüzleri çalıştığı için Azad’ı evde yalnız bırakır ve başına bir şey gelmesin diye kapıyı üstüne kilitler. Tam dışarıda oyun oynama çağlarında olan 9 yaşındaki minik ise elbette sıkıntıdan kaçınmak için henüz taptaze olan hayal gücünü kullanarak kendine meşgaleler bulacaktır. Bunlardan biri Kürtçe’de ‘erbani’ yani def olarak bilinen çalgıyı çalarak kendi dilinde türkü söylemektir fakat sebep olduğu gürültüden dolayı bu çok sevdiği aktivite de ona yasaklanmıştır. İçine doğduğu kültürden çok uzaklara gitmek zorunda kalmış, üstelik dışarı çıkıp yeni ortamına alışma şansı da elinden alınmış küçük çocuk, kendine boya kalemleri, pamuk ve kağıtlardan yepyeni bir dünya kurar.